Και στέκομαι στα πεζοδρόμια. Αρκετά από τα πεζοδρόμια, που ευθύνονται για τα ατυχήματα κυρίως ηλικιωμένων ατόμων, χρησιμοποιούνται ως parking αυτοκινήτων και οι πεζοί αναγκάζονται να κινούνται στο οδόστρωμα με κίνδυνο να παρασυρθούν από τα διερχόμενα αυτοκίνητα. Δεν υπάρχει σωστό πεζοδρόμιο για ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες. Πεζοδρόμια σπασμένα και αφημένα στην τύχη τους. Μια σπασμένη πλάκα πεζοδρομίου μπορεί να είναι λεπτομέρεια. Όμως αν καταλήξω να σπάσω το πόδι μου, τότε έχω πρόβλημα. Και με ενοχλεί να πρέπει να προσέχω πού πατώ περπατώντας. Το να προσπαθώ να περπατήσω ανάμεσα σε τραπεζάκια, στύλους, μηχανάκια πάνω στο πεζοδρόμιο συχνά απαιτεί ευελιξία. Πόσο μάλλον αν βρεθώ στη θέση να σπρώχνω το καροτσάκι του μωρού ή να σέρνω τη βαλίτσα μου, ακόμα περισσότερο αν τύχει να έχω περιορισμένη κινητικότητα. Γνωστή και πικρότατη η ιστορία με τα απροσπέλαστα πεζοδρόμια… Από το μεγαλύτερο δήμο μέχρι το μικρότερο, το σκηνικό ίδιο.

Είμαι δημότης Νέας Ιωνίας και η κατάσταση που επικρατεί στα πεζοδρόμια και στους πεζόδρομους, μάλλον αφήνει παγερά αδιάφορη τη σημερινή δημοτική αρχή, που φαίνεται να θεωρεί τα πεζοδρόμια της Αθήνας… παράδειγμα προς μίμηση. Θα πρέπει να ψάξει και να διορθώσει ακόμη και το πιο μικρό λάθος: να ανανεώσει τις πλάκες ώστε να μην είναι ολισθηρές, να βελτιώσει στα πεζοδρόμια τα σημεία που έχουν εσοχές, να κάνει νέες πλακοστρώσεις, με ειδικές διόδους τυφλών και ράμπες για πρόσβαση ατόμων με κινητικά προβλήματα. Για να μην μιλήσω για όλα τα υπόλοιπα. Να γίνει επιτέλους ένα συνολικό λίφτινγκ.

Για τους πεζούς των περισσότερων ευρωπαϊκών πόλεων τα πεζοδρόμια είναι «παράδεισος». Η σύγκριση με τη δική μας πραγματικότητα είναι θλιβερή και άνιση. Και η Νέα Ιωνία αξίζει καλύτερη τύχη. Έτσι δεν είναι κ. Δήμαρχε;