Από την 1η Ιανουαρίου έως τις 10 Απριλίου, δηλαδή σε 101 ημέρες εντός του 2024 καταγράφηκαν 3.173 περιστατικά, 2.914 θύματα (29 γυναίκες κατά μέσο όρο την ημέρα) και 2.089 συλλήψεις. Μετά τη δολοφονία της Κυριακής Γρίβα, από την 1η έως τις 15 Απριλίου, καταγράφηκαν 1.496 #περιστατικά (100 γυναίκες κατά μέσο όρο την ημέρα) και 831 συλλήψεις. Είναι ενδεικτικό ότι ο μέσος όρος των καταγγελιών, εκτοξεύτηκε από 10, σε περισσότερες από 100 την ημέρα.
Γεωμετρική αύξηση παρουσιάζουν, σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ., οι καταγγελίες για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, μετά και τη δολοφονία της Κυριακής Γρίβα, έξω από το Α.Τ. Αγίων Αναργύρων. Οι συνθήκες της γυναικοκτονίας αυτής κινητοποίησε τόσο τους πολίτες, όσο και τις αστυνομικές αρχές. Ένας αριθμός περιστατικών αφορά σε ζευγάρια που αποφάσισαν, μετά τη δολοφονία, να λύσουν προσωπικές διαφορές και αντιπαραθέσεις, με εκδικητικές καταγγελίες.
Ας θυμηθούμε όμως την #έμφυλη ανισότητα στη συνολική της διάσταση: γυναίκες είναι οι πρώτες που απολύονται σε περιόδους κρίσης, οι πρώτες που εξαναγκάζονται σε εργασία χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλεια και σε καθεστώς ευελιξίας.
Αντιμετωπίζουν πολλαπλάσιες δυσκολίες προκειμένου να ενταχθούν και να παραμείνουν στην αγορά εργασίας. Είναι η πλειοψηφία του πλήθους των μακροχρόνια ανέργων.
Αμείβονται με χαμηλότερους μισθούς από τους άνδρες συναδέλφους τους, κάνοντας την ίδια δουλειά. Εξακολουθούν να καταλαμβάνουν τις πιο κακοπληρωμένες – επισφαλείς και με τη μικρότερη κοινωνική αναγνώριση θέσεις εργασίας, ακόμα και μετά την κατάκτηση υψηλότατου εκπαιδευτικού κεφαλαίου. Συχνά έχουν να αντιμετωπίσουν και τη σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας.
Έχουν χαμηλότερη διαπραγματευτική δύναμη, με δεδομένη τη συστηματική υπο-εκπροσώπηση τους στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Εργάζονται διπλά, στη δουλειά και στο σπίτι, έχοντας επωμιστεί όλη τη σφαίρα της αναπαραγωγής, παρέχοντας απλήρωτη οικιακή εργασία, υπηρεσίες φροντίδας και καλύπτοντας τα τεράστια κενά του κοινωνικού κράτους.
